Anturium Andrego (łac. Anthurium andraeanum) to niezwykle efektowna roślina doniczkowa, która podbiła serca miłośników egzotyki i elegancji. Charakterystyczne, błyszczące liście i barwne, sercowate pochwy kwiatowe sprawiają, że często pojawia się w salonach, biurach i hotelach jako trwała dekoracja. Jak dbać o anturium, by cieszyło oko intensywnym kolorem i zdrowym wyglądem przez cały rok?

Jak wygląda anturium Andrego?

Anturium Andrego to wiecznie zielona bylina z rodziny obrazkowatych (Araceae), pochodząca z tropikalnych lasów Ameryki Południowej. Jej najbardziej rozpoznawalnym elementem są kolorowe pochwy kwiatostanowe (zwane potocznie „kwiatami”), które mogą mieć barwę czerwoną, różową, białą, fioletową, a nawet zieloną. W centrum znajduje się żółty lub kremowy kolbiastek, będący właściwym kwiatostanem.

Roślina osiąga wysokość 40–60 cm. Ma duże, błyszczące, ciemnozielone liście w kształcie serca lub lancetu, które również pełnią funkcję ozdobną.

Jakie warunki świetlne preferuje anturium?

Aby anturium obficie kwitło, potrzebuje jasnego stanowiska, ale bez bezpośredniego nasłonecznienia. Zbyt ostre światło może powodować przypalenia liści, natomiast niedobór światła skutkuje zahamowaniem kwitnienia i wyciągniętym, osłabionym pokrojem rośliny.

Najlepiej ustawić doniczkę blisko okna wschodniego lub zachodniego, a zimą zapewnić dodatkowe doświetlenie – zwłaszcza przy krótkich dniach.

Jaka ziemia dla anturium?

Anturium potrzebuje przepuszczalnego, lekko kwaśnego podłoża. Najlepsza będzie mieszanka:

• torfu,
• ziemi liściowej,
• perlitu lub kory sosnowej.

Można użyć gotowego podłoża do storczyków z dodatkiem włókna kokosowego lub przygotować mieszankę samodzielnie. Na dnie doniczki warto umieścić warstwę drenażu, np. z keramzytu, by zapobiec zaleganiu wody.

Podlewanie anturium – jak często?

Anturium preferuje umiarkowane podlewanie. W sezonie wegetacyjnym (wiosna–lato) podlewa się je co 4–7 dni, zimą rzadziej – co 10–14 dni. Kluczowe jest, aby:

• nie przelewać rośliny – nadmiar wody prowadzi do gnicia korzeni,
• używać wody miękkiej, odstanej, najlepiej przegotowanej lub deszczówki,
• podlewać, gdy wierzchnia warstwa podłoża przeschnie.

Roślina lubi wysoką wilgotność powietrza – warto regularnie ją zraszać lub ustawić doniczkę na podstawce z mokrym keramzytem.

Temperatura i wilgotność – tropikalne wymagania

Anturium nie toleruje chłodów. Najlepiej czuje się w temperaturze:

• 20–25°C latem,
• minimum 16°C zimą.

Nie należy ustawiać rośliny przy grzejniku, w przeciągach ani przy klimatyzatorze. Tropikalne pochodzenie sprawia, że anturium potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza – minimum 60%. W sezonie grzewczym warto używać nawilżaczy lub umieszczać roślinę w grupie z innymi kwiatami.

Nawożenie anturium – czym i kiedy?

Aby anturium kwitło przez wiele miesięcy, trzeba je regularnie zasilać. Stosuj nawozy:

• co 2–3 tygodnie od marca do września,
• najlepiej płynne, do roślin kwitnących, z dodatkiem mikroelementów.

Zimą nawożenie należy ograniczyć lub całkowicie przerwać, jeśli roślina przechodzi w stan spoczynku.

Przesadzanie anturium – jak często?

Młode egzemplarze przesadza się co roku, starsze – co 2–3 lata. Przesadzanie najlepiej wykonać wczesną wiosną, zanim rozpocznie się intensywny wzrost. Nowa doniczka powinna być tylko nieco większa – zbyt obszerne pojemniki mogą opóźniać kwitnienie.

Warto także pamiętać, że anturium ma dość delikatne korzenie – należy obchodzić się z nimi ostrożnie i unikać ich uszkodzenia.

Czy anturium jest trujące?

Tak – anturium zawiera szczawiany wapnia, które mogą być niebezpieczne dla dzieci i zwierząt domowych. Spożycie liści lub kwiatostanów może prowadzić do podrażnienia jamy ustnej, nudności, a nawet wymiotów. Dlatego roślinę najlepiej ustawić poza zasięgiem kotów, psów i małych dzieci.

Najczęstsze problemy w uprawie anturium

Choć anturium nie jest trudne w pielęgnacji, może reagować na błędy uprawowe:

• Żółte liście – zbyt twarda woda, nadmierne podlewanie, przeciągi,
• Brązowe końcówki liści – zbyt suche powietrze lub niedobór składników odżywczych,
• Brak kwitnienia – za mało światła, zbyt obszerna doniczka lub brak nawożenia.

W razie silnego porażenia przez szkodniki (np. wełnowce, przędziorki), należy zastosować preparaty biologiczne lub insektycydy do roślin doniczkowych.